شهرام صارمی، آهنگساز و پژوهشگر موسیقی درباره جایگاه حماسه در آهنگ رزمی و حماسی کشور و چگونگی پرداختن به آن، به خبرنگار ایرناپلاس گفت: در کل برای تمام وجوه زندگی مانند شادمانی، غم، حماسه و ...موسیقی داریم. موسیقی حماسی هم در واقع یک جنسی از موسیقی است که مبتنی بر ریتم و ادبیات خاص است که هم میتواند با کلام باشد و هم بدون کلام. نمونههای بارزش را در مارشهای نظامی میبینیم. در میان اقوام ایران، موسیقیهای حماسی شامل نبردها، رشادتها و جانفشانیها برای اعتقادات مردم و کشور وجود داشته است.
صارمی با اشاره به اینکه در موسیقی دستگاهی ایران بیشتر پس از انقلاب اسلامی شاهد موسیقی حماسی بودهایم، افزود: البته بخشی از موسیقی حماسی هم مربوط به دوره مشروطه است. در واقع در آن زمان سرودها، تصانیفی از میرزاده عشقی، عارف قزوینی و فرخی یزدی بودند. این افراد آثار بسیار ارزندهای در این حوزه داشتهاند. در زمان انقلاب اسلامی هم گروههای شیدا و عارف بودهاند که موسیقیهای بسیاری با کلام و بدون کلام برای انقلاب و حرکت انقلابی مردم ایران ساختند. این قضیه ادامه داشت و در جریان جنگ تحمیلی هم موسیقیهای زیادی ساخته شد که حماسی، مهیج و به وجدآورنده بودند.
آثاری که حسین علیزاده، محمدرضا لطفی یا مرحوم پرویز مشکاتیان در رابطه با موسیقیهای حماسی و انقلابی داشتند، موسیقیهایی بودهاند که نه تحت سفارش جایی بوده و نه قرار بوده که هنرمندان برایش پول آنچنانی دریافت کنند. یعنی با احساس و آنچه در درون وجود خودشان غلیان داشته، ساخته شده و به همین دلیل هم ماندگار شدهاند. آثاری که سفارشی و در قبال اخذ وجه، قرارداد و این چیزها باشد، واقعاً در تاریخ موسیقی ما ماندگار نخواهد شد.